فرمان کوروش بزرگ در سال ۱۸۷۹ میلادی در خرابه‌های شهر باستانی بابل ( عراق امروزی) کشف شد و در موزه لندن نگهداری میشود. در این استوانه گلی حدود ۴۵ سطر به خط میخی بابلی نوشته شده است. این فرمان ۲۵۴۹ سال پیش بعد از آنکه کوروش بزرگ به بابل وارد گردید به فرمان او نگاشته شد. کوروش بعد از آنکه در ۲۵۵۷ سال پیش دولتی متشکل از پارس‌ها و مادها در ایران تشکیل داد شروع به گسترش کشور‌های تحت فرماندهی خود از شرق و غرب کرد. یکی از کشور‌های همسایه در غرب ایران آنروز کشور بابل به پادشاهی نبونید بود که بسیار پر قدرت و مستبد بود و ده‌ها هزار برده خصوصأ یهودیان را از متصرفات خود برای بیگاری در بابل گرد آورده بود که سال‌ها در فقر و تنگدستی در اسارت زندگی میکردند، کوروش پس از ورود به بابل دستور آزادی آنها را داد و پول و سپاه در اختیار آنها گذشت تا به شهر و کشور خود برگردند و معابد ویران شده خود را از نو بسازند، او به عقاید مردم بابل احترام گذشت و مردوک خدای آنان را گرامی داشت و حتا نبونید را نکشت.
ایرانیان او را "پدر"، یونانیان "سرور و قانون گذار"، یهودیان "منجی فرستاده از طرف پروردگار"، و بابلیان " فرد مورد تأیید مردوک" نامیدند.
کوروش بزرگ پس از فتح بابل دستور داد فرمانی را بر استوانه گلی به خط بابلی نوشتند که در سال ۱۹۷۱ نخستین اعلامیه حقوق بشر نام گرفت و و به شش زبان زنده دنیا ترجمه گردید و یک نسخه بدلی آن در سازمان ملل در نیویورک نگاه داری میشود.
فراز‌های از فرمان کوروش بزرگ:
منم کوروش، شاه جهان، شاه بزرگ، شاه بزرگ، شاه توانمند، شاه بابل، شاه سومر و اکد، شاه چهار گوشه جهان، پسر کمبوجیه، شاه انشان، نوه کوروش شاه بزرگ، نبیره چیش پیش, شاه انشان، سربازان من بسیار دوستانه و به آرامی بر بابل گام نهادند، همه مردم گام‌های مرا با شادمانی پذیرفتند، در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت پادشاهی نشستم، مردوک دلهای پاک مردم را متوجه من کرد زیرا من او را گرامی داشتم، نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این سرزمین وارد آید، فرمان دادم غارت و کشتار نکنند و مردوک از کردار نیک من خشنود شد.
No comments:
Post a Comment